നിമഗ്നനായി ഞാന്‍ ഇരുന്നു
ആകാശത്തെ അഗാധഗര്‍ത്തങ്ങള്‍
അവരെന്‍റെ നക്ഷത്രങ്ങളെ മായിച്ചുകളഞ്ഞു
ദുഃഖം തളംകെട്ടിയ ചായിപ്പുകളില്‍
കട്ടന്‍ ചായ നക്കി ഞാന്‍ നിന്നു
ചിത്രഗുപ്തന്‍ അറയ്ക്കുന്ന വഴികളില്‍
ഞാന്‍ എന്‍റെ പ്രണയ കവാടം തീര്‍ത്തു
അസന്ഗ്നിദ്ധമായ അന്തരീക്ഷത്തില്‍
ഏതൊ പക്ഷി എന്‍റെ ചുമലുകള്‍ തേടി വന്നു
ടെലെഫോനിന്റെ അങ്ങേത്തലക്കല്‍ മൌനം
അതെന്‍റെ മേഘസന്ദേശം ആയിരുന്നു
നഗരപ്രാന്തങ്ങളില്‍, വണ്ടിപ്പുരയില്‍ അലയുന്ന
പൂക്കൂടകള്‍, കൂടെയെന്റെ വിയര്‍പ്പും രസവും
അകലുന്ന വേനല്‍, അറയ്ക്കുന്ന മന്ത്രങ്ങള്‍
ഉച്ചാരണത്തിന്റെ വൈകല്യം, മഴയുടെ മാധുര്യം
നീര്‍ത്ത ചിലന്തികള്‍ എന്‍റെ തലച്ചോറില്‍ നെയ്യുന്നു
അധിവാസത്തിന്റെ അനന്യസമരങ്ങള്‍
No comments:
Post a Comment